بانکرینگ آسیا برای تغییر اساسی در صنعت کشتیرانی آماده می شود

به گزارش گروه بین الملل مانا و همزمان با دوره رو به اتمام سوخت‌های سنگین و ورود به دوره جدید استفاده از سوخت‌های سبک با سولفور ۰.۵ درصد که به تصویب سازمان بین المللی دریانوردی رسیده است و از نخستین روز ژانویه ۲۰۲۰ میلادی به اجرا درخواهد آمد، شرکت‌های آسیایی تمام تلاش خود را برای همسو بودن با این قانون جهانی به کار گرفته اند و سرمایه بسیاری را به بازار تزریق کرده اند.
بر اساس این گزارش و درحالی که تنها ۱۶ ماه تا اجرایی شدن قانون سوخت کم سولفور باقی مانده است، صنعت جهانیِ کشتیرانی ۶۰ میلیارد دلار سرمایه را برای تامین زیرساخت‌های مناسب و به منظور قبول میزبانی سوخت پاک‌تر وارد بازار کرده است.
این گزارش ضمن اشاره به هدف سازمان بین المللی دریانوردی مبنی بر کاهش سولفور ۳.۵ درصدی موجود در سوخت به ۰.۵ درصد با آغاز سال ۲۰۲۰ میلادی، ادامه داد: مالکان باید همسو و در جهت سازگاری با این قانون جهانی گام بردارند و از سه راه حل موجود شامل استفاده از سوخت کم سولفور، نصب اسکرابر و تغییر سوخت به LNG یکی را برگزینند.
در همین راستا، شرکت کشتیرانی کاسکو چین سفارش ساخت موتور‌های دوگانه سوز را ثبت کرده و شرکت سازنده فولاد موسوم به پوسکو در کره جنوبی توافق نامه‌ای مبنی بر دریافت اسکرابر‌های متناسب با شناور‌های فله بر به امضا رسانیده است.
افزون بر آن، شرکت کشتی سازی هیوندایی در آوریل اعلام کرد که از سوخت LNG یا اسکرابر بر روی ۲۰ شناور نوساز خود بهره‌مند خواهد شد.
همچنین، شرکت APL که در حال حاضر بخشی از شرکت CMA CGM فرانسه است و دفتر آن در سنگاپور تاسیس شده، در ماه می‌سال جاری میلادی خبر از انتخاب‌های متعددی برای سوخت بانکر شامل نصب اسکرابر‌ها داد تا بتواند همسو با قانون آیمو به مسیر فعالیت خود ادامه داد.
شرکت کشتیرانی یانگ مینگ تایوان هم نیز در جولای گفت: استفاده از سوخت کم سولفور در اولویت است، اما گزینه‌های دیگر را هم رد نکرد.
اخیرا، شرکت کشتیرانی پاسفیک هنگ کنگ دو گزینه سوخت کم سولفور و LNG را مورد بررسی قرار داده است.
سازگاری با قانون سولفور هزینه بالایی به دنبال دارد به گونه‌ای که سرمایه گذاری ۸۰ تا ۹۰ درصدی به ویژه در نخستین سال‌های اجرا باید انجام شود تا آگاهی عوام افزایش یابد و کشتیرانی در مسیر درست تری در مقایسه با قبل قرار گیرد.
چالش‌های جدید سوخت بانکر
در دنیایی ایده آل، سریع‌ترین و ساده‌ترین راه برای همسویی با قانون جدید استفاده از سوخت کم سولفور ۰.۵ درصدی است، اما عدم در دسترس بودن سوخت جدید مسئله بزرگی است و تا زمانی که مجموعه‌ای از اقدامات خاص صورت نپذیرد، هرج و مرج در بازار بانکر موج خواهد زد.
شبکه سوخت‌های دریایی جهان شل در آگوست از تست سوخت جدید کم سولفور خبر داد که خوشبختانه ترکیب آن با سوخت سبک نیز موفقت آمیز بوده است. مالکان در سنگاپور و چارتر‌ها می‌توانند این سوخت را از شل تهیه کنند.
شرکت ExxonMobile نیز در ژوئن گفت: یک توسعه چند میلیارد دلاری در تاسیسات موجود در سنگاپور با هدف تولید محصولات با ارزش بسیار بالا در جریان است. این توسعه تولید سوخت‌های سازگار با سولفور آیمو را دارد. در این میان، نقش پالایشگاه‌ها حائز اهمیت است، اما سوالات بسیاری در خصوص استفاده از سوخت‌های ترکیبی با تکیه بر سازگاری و پایداری آن‌ها مطرح است به گونه‌ای که استفاده از آن‌ها می‌تواند مشکلاتی از قبیل: شکل گیری لجن در تانک سوخت، رقیق شدن در مخازن، فیلتر‌های مسدود شده یا حتی از کارافتادگی موتور را به همراه داشته باشد که متعاقبا به هزینه‌های تعمیر نگهداری مالکان می‌افزاید.
نصب اسکرابر‌ها
نصب و استفاده از اسکرابر‌ها برای پاک سازی موتور پاسخی استاندارد برای کاهش آلاینده‌ها و سولفور موجود در سوخت‌های سنگین است و به لحاظ اقتصادی و به علت دوره‌های کوتاه مدت بازپرداخت هزینه‌ها صرفه اقتصادی قابل توجهی دارد.
در همین راستا موسسه تحقیقات مالی دریایی Drewry استفاده از سوخت کم سولفور در مقابل سوخت سنگین را بررسی کرده و اعلام کرد قیمت آن‌ها از ۳۰۰ دلار در ازای هر تن در سال ۲۰۲۰ میلادی به ۸۷ دلار در سال ۲۰۲۳ خواهد رسید و هزینه‌های بانکر برای شناور مدرن و دوست دار محیط زیست VLCC از ۵.۷ میلیون دلار به ۱.۶ تنزل می‌یابد.
هزینه نصب اسکرابر حلقه باز بر روی شناور VLCC بین ۲.۵ تا سه میلیون دلار برآورد شده است درحالی که هزینه توسعه آن حدود چهار تا ۴.۵ میلیون دلار هزینه دربردارد. 
با این حال همچنان عدم اطمینان در بازار برای نصب این دستگاه حاکم است چرا که بیشتر در شناور‌های کروز و آن‌هایی که مسیر کوتاهی را طی می‌کنند مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای نصب بر کانتینربر‌های بزرگ رایج نیست. اسکرابر‌های حلقه باز آلودگی را از سیستم موتور خارج می‌کنند و آن را به جای انتقال به هوا به دریا منتقل می‌کنند. اسکرابر‌های حلقه بسته نیز آلودگی را به تانک‌های موجود در شناور منتقل می‌کنند که برای سفر‌های طولانی توصیه نمی‌شوند. با این حال، احتمال دارد تا قانون جدیدی طی سال‌های آتی اتخاذ شود که به موجب آن انتقال آلودگی به دریا ممنوع شود.
در دسترس بودن سوخت سنگین برای شناور‌های که قابلیت نصب اسکرابر را دارند به ویژه در بنادر کوچک، می‌تواند با محدودیت‌هایی روبه رو شود به ویژه زمانی که تعداد شناور‌های موجود در ناوگان مجهز به اسکرابر‌ها کوچک باشد چراکه هزینه‌های تعمیر و نگهداری آن بالا می‌رود.
انتخاب LNG بعنوان سوخت
جهش بازار به سمت استفاده از LNG بعنوان سوخت پاک دریایی نیز همچنان وجود دارد و هزینه بالای آن برخی‌های را دچار تعلل کرده است. به گفته برخی از منابع صنعتی در کشتیرانی، هزینه توسعه شناور VLCC به موتور دو گانه سوز بیشتر از نصب اسکرابر بر شناور نوساز است و می‌تواند حدود ۱۵ میلیون دلار هزینه دربرداشته باشد.
افزون برآن، موتور‌های LNG و تانک‌های سوخت فضای بسیاری را در کشتی اشغال می‌کند و مستقیما حجم بار را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر، نبود آموزش کافی به خدمه و نگرانی‌های موجود پیرامون ایمنی سوخت به تعلل مالکان می‌افزاید.
با تمام این اوصاف، پالایشگاه ها، تجار سوخت و تامین کنندگان باید هرچه سریعتر همسو با تغییر اساسی در کشتیرانی حرکت کنند و تصمیمات خود را در سریع‌ترین زمان ممکن بگیرند. یا وجود آنکه، وقفه‌هایی در این صنعت وجود خواهد داشت، سکوت در برابر تغییر زیان رسان است.
آیمو زمان مقرر اجرایی شدن قانون سوخت کم سولفور ۰.۵ درصد را بار‌ها اعلام کرده و امکان تعویق آن وجود ندارد. همچنین، این سازمان از سهامداران بخش‌های مختلف خواسته تا با همکاری‌های عمیق نقش حیاتی خود را ایفا کنند چراکه این سناریو برای تمامی حاضران و فعالان صنعت کشتیرانی امری اجتناب ناپذیر است.